ارزیابی آمادگی استفاده از یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علامه طباطبائی از دیدگاه دانشجویان و اساتید

مقدمه: تحقق یادگیری الکترونیکی مستلزم بررسی ابعاد مختلف آمادگی یادگیری الکترونیکی است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آمادگی استفاده از یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علامه طباطبائی از نظر دانشجویان و اعضای هیئت علمی انجام شده است. روش ها: این پژوهش، پیمایشی و جامعه آماری، کلیه اساتید و دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سال 94-1393 بود. 150 نفر از دانشجویان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و 50 نفر از اساتید با استفاده از روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ارزشیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانشگاه های ایران بود که روایی صوری و محتوایی آن ها توسط متخصصان تأیید و برای بررسی پایایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد (75/0 و 79/0). تحلیل داده ها با نرم افزار spss نسخه 22 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تی تک نمونه ای و فریدمن) انجام شد. نتایج: یافته ها نشان داد میزان آمادگی سخت (میانگین 60/3) و آمادگی کلی (میانگین 33/3) از نظر دانشجویان در سطح مطلوب و میزان آمادگی نرم (میانگین 07/3) در سطح متوسط است. همچنین اساتید مؤلفه های آمادگی نرم، آمادگی نظارت، هماهنگی و پشتیبانی و آمادگی کلی یادگیری الکترونیکی (میانگین به ترتیب 36/2، 98/1 و 81/2) را نامطلوب ارزیابی کردند ولی ارزیابی آنها در مؤلفه آمادگی سخت (میانگین 10/4) نشان می دهد که آنها وضعیت دانشگاه در این مؤلفه را مطلوب می دانند. نتیجه گیری: ارزیابی یادگیری الکترونیکی در دانشگاه ها اطلاعات لازم در مورد نقاط قوت و ضعف این مراکز برای تحقق یادگیری الکترونیکی فراهم می آورد.